منتها به منزله پدر موجودات ديگر كه آفريننده و خالق آنهاست ، نمی‏باشد
. زيرا اين سؤال مطرح می‏شود كه چنين خدايی بعد از ايجاد موجودات ديگر
چگونه است ؟
آيا مثل پدری است كه بچه ايجاد می‏كند و در كنارش است ؟ يا روزی‏
دهنده موجودات است به آن معنا كه ارزاق يك عده در دست يك نفر باشد ؟
و يا مثل محرك اول ارسطوست كه او اولين محرك همه حركات عالم است و .
. . ؟
چنين نيست . منطق اسلام درباره خدا خيلی بالاتر از اين حرفهاست . خدا
چيزی است كه اشياء ديگر را در مقابل او نمی‏شود چيز شمرد . اگر او حقيقت‏
است ، ديگران را بايد " سراب " حساب كرد ، " ظل " حساب كرد ،
يعنی او آنچه خود هست ، هست و همه چيز ديگران هم اوست « الله نور
السموات و الارض »( 1 ) نور همه آسمان و زمين اوست . و تعبيرات قرآن‏
درباره خداوند همين است كه اصولا " حق مطلق " اوست . می‏فرمايد :
" « سنريهم آياتنا فی الافاق و فی انفسهم حتی يتبين لهم انه الحق » "
( 2 ) نه " انه حق " كه ايندو با هم بسيار فرق دارد . و واقعا يك مؤمن‏
وقتی به خدا ايمان پيدا می‏كند ، ديگر همه چيز در نظرش هيچ می‏شود زيرا نه‏
چيزی پيدا كرده است در مقابل چيزهای ديگر ، بلكه چيزی پيدا كرده است كه‏
همه چيز در مقابل آن هيچ است .

پاورقی :
1 - سوره نور آيه 35 ( خدا نور آسمانها و زمين است ) .
2 - سوره فصلت آيه 53 ( بزودی آيه‏های خويش را در آفاق و در
ضميرهايشان به آنها نشان می‏دهيم آنها را محقق شود كه قرآن حق است ) .