آیا خیانت همسر را به رویش بیاوریم
به همسرم بگویم میدانم بهم خیانت می کنی ؟
در مواجهه با پیمان شکنی، اولین گام، عبور از طوفان است و بازگشت آرامش. بار عاطفی سنگین این داستان را با دارو یا مشاوره با همسر آسیب دیده سبک می کنیم. وقتی آدمها توانستند این قدر هشیار و مسلط به خود شوند که کاری نکنند اوضاع از این بدتر شود، می رویم به مراحل بعد.
فرهنگ ما، فرهنگ انفعال-پرخاشگری
است و جز این هم به ما یاد نداده اند. پس اغلب خانم ها در چنین موقعیتی، یا در هم
فرو می ریزند و افسرده می شوند (انفعال)، یا جنجال می کنند و گیس کشی و آبروریزی
(پرخاشگری) و یا همه اینها را با هم انجام می دهند.
عده ای هم مقابله به مثل پیشه می کنند و بازی ای که در آن حس باخت دارند را تبدیل
می کنند به بازی دو سر باخت. اشتباه روی اشتباه.
معمولا برای پیمان شکنی، بدون مداخله زوج درمانی، نمی شود پیش آگهی خوبی قائل بود.
اینکه روی همدیگر را ببوسیم و قول بدهیم بچه های خوبی باشیم، مشکل را حل نمی کند.
این سو یاری زخم خورده است و نیازمند مرهم، و رابطه ای بیمار که نیازمند درمان است،
و آن سو هم، یاری که اگرچه زخم زده، اما کسی نمی داند با چه انگیزه ای و با چه
دغدغه هایی. او هم به کمک نیاز دارد.
در فرایند درمان، کمک می کنیم جراحت یار زخم خورده ترمیم شود و یار زخم زده جبران
کند و اعتماد بازسازی شود تا فرایند بخشش اتفاق بیفتد. گام بعد این است که یار
مجروح، مسئولیت اش را در ایجاد این جراحت بپذیرد.
پیمان شکنی گونه های مختلف دارد و سطوح مختلف، و همان طور که گاهی همسری «توهم»
خیانت همسرش را دارد، گاهی هم نمی شود گفت همسر خیانت دیده لزوما سهیم است در خطایی
که رخ داده. اما خیلی وقتها، همان کسی که صدایش به ناله بلند است، با رفتارش از
مدتها قبل، فرش قرمز را برای مهمان ناخوانده پهن کرده بوده.
در فرایند درمان، به زوج ها یاد می دهیم که خطا، خطاست اما بیشتر ازخطا نیست. فاجعه
نیست. آسمان به زمین نیامده. زندگی مشترک به خط پایان نرسیده. این اتفاق ممکن است
برای همه و هر زمانی رخ بدهد و هیچ کس هم بری از خطا نیست.
در فرایند درمان، می بینیم چه اتفاقی افتاده که همسری نتوانسته متعهد باقی بماند.
البته که متعهد بودن راحت نیست. اما لابد مرد یا زنی که ازدواج کرده، در خودش دیده
که مغلوب وسوسه هایش نشود. اگر شد، می بینیم چه اتفاقی افتاده و چقدر از این اتفاق،
سهم همسر خیانت دیده است.
در فرایند درمان، زوج ها می پذیرند ازدواج قراردادی است که در پیش فرض آن، طرفین
متعهد شده اند به «انحصار» در روابط. وقتی یک نفر پیمان می شکند، یعنی به تعهدش در
قرارداد عمل نکرده. آیا همیشه و در هر قراردادی، وقتی یکی از طرفین به تعهدش عمل
نکند، قرارداد را فسخ می کنند؟ یا اول بررسی می کنند ببینند مشکل چیست؟
البته که فسخ قرارداد همیشه ممکن است، حتی بدون اتفاقی مثل پیمان شکنی. وقتی یک نفر
دیگر نمی خواهد در قرارداد بماند، کسی به زور نمی تواند نگهش دارد. همان طور که
خیانت، فاجعه نیست، طلاق هم فاجعه نیست. و مگر اتفاقی که روزانه میلیون ها بار در
سراسر دنیا می افتاد را می شود فاجعه نامید؟
فاجعه سازی، این تحریف شناختی رایج را اگر خنثی کنیم، درباره شرایط ادامه قرارداد،
یا فسخ آن، در اتاق مشاوره، نه در دفتر وکیل و نه در جلسات خانوادگی، می توان با
عقل سلیم تصمیم گرفت.
مقاله از : دکتر محمدرضا رجبی شکیب
