میدونم برات سخته, من هم همچین چیزی رو چشیدم...
اما همیشه زمان, چاره ساز میشه
احتمالا این اتفاق به تازگی افتاده... به خودت زمان بده
برای نبودش, ناراحت باش, سوگواری ات هم بکن اما بعدش نذار مثل یه افیون دورت بپیچه...
اجازه نده بیش ازین بهت آسیب بزنه... یه بار با رفتنش آسیب زده, تو نذار حفظ خاطراتش, بهت صدمه بزنه.. نذار این ۷ سالی که جوونیت رو گذاشتی پاش, بشه ۱۰ سال
میدونی...
کسی که بعد چند سال میره, آدم غیر قابل اعتمادیه
وقتی بعد شناخت همدیگه, بعد ۷ سال میره, آدم سست پیمانیه
وقتی اینطرف به تو وفادار نبوده, چطور میتونی به این فکر کنی که بعد ۱۵ سال زندگی مشترک, با وجود بچه در زندگی تان, این مرد کنارت میمونه?!!!
اگه میدونی خودت ادم خوب و لایقی هستی, کسی که میره واقعا لیاقت ات را نداشته... *اینو باور کن*
خیلی موقع ها وقتی میره, میگی ای کاش نره, چیکار کنم برگرده, چجوری بهش بفهمونم, چجوری برگردونمش... اما یه مدت که بگذره, دیگه تو اونو نمی خواهی, اگه برگرده تو قبولش نمیکنی.. آنقدر قوی و محکم میشی, انقدر خودت رو ارزشمند میدونی که محتاج بودن کسی که رهات کرد نباشی
کسی که گذاشت رفت, بذار بره...
هیچ وقت چیزی که به التماس آلوده باشه رو نپذیر.. حتی عشق
التماسش میکنی که کنارت باشه و دوستت داشته باشه?!! نکن
آدم های زیادی دورت هستن که واقعا دوستت دارن, هیچ وقت ترکا نمیکنن, از همه شون بهتر هم فقط خداست. امکان نداره هیچ وقت به حال خودت رهات کنه, ترکت کنه, بلاکت کنه...
راستی اگه دیگه یه ماهی شده که بهش پیام دادی... دیگه نده
به عنوان یک *انسان* و یک *زن* باید بهت بر بخوره منت یه آدم اشتباه رو بکشی...
کسی که بخواد برگرده, بر میگرده
اما پیام های التماسی شما که توش عجز و ناتوانی از ادامه زندگی توش باشه, بدتر اونو دور میکنه
مردا از زن های وابسته بدشون میاد.. دلبسته بودن خوبه ولی وابسته بودن نه
کل پیاماتون رو پاک کن... یه delet all بزن و همه رو پاک کن
وقتی میگه میخواهین این تعداد پیام حذف بشه. به تعدادش نگاهی کن , نفسی بکش و با لبخند پاکش کن
خنده ای تلخ و شیرین
تلخ که ۷سال عمرت را گذاشتی, جوونی ات را به پاش گذاشتی, خنده به یه آدم و عشق اشتباه
و خنده ای شیرین به لحظات خوب بین تان, به صداقت و وفاداری خودت, به اندوختن ۷سال درس و تجربه, به اینکه بعد این شکست, قوی تر میشی, به اینکه حالا دقیق میدونی چه آدمی رو با چه ملاک هایی برای زندگی مشترکت میخوای, خنده به آدمی سُست و ضعیف که ارزش تو و خوبی ها و وفاداری هات رو ندونست.
تو خوب بودی که ۷ سال کنارش بودی و اون ضرر کرد که رفت
پس بذار بره.. خودش یه روزی میفهمه که اشتباه کرد
اما تو, به انتظار دیدن و شنیدن اون روز نمان
کامل از زندگیت و از دلت و از گوشتی پاکش کن, به زندگی روزمره ات برس نذار گریه ها گوشه گیر و افسرده ات کنه... اونوقته که همه آدم های دورت ازت دوری میکنن, امکان وجود فرد دیگه رو به روی خودت میبندی...
کسی که بخواد برگرده, بر میگرده... اما این دفعه تویی که تصمیم بگیری میخواهیش یا نه... لیاقت با تو بودن رو داره یا نه, لیاقت شریک بودن در قلب و احساست رو داره یا نه
اما بازم میگم به انتظار اون روز نشینی که یه روزی میفهمه و بر میگرده... ممکنه بفهمه اما برنگرده ... و ممکنه نفهمه و برنگرده ... و اینم ممکنه که نفهمه باهات چیکار کرد و بخواد برگرده(اون موقع امکان اینکه دوباره تکرار کنه, بازم هست)
امیدوارم دلی شاد و راضی داشته باشی
موفق باشی